Epiloog
Ze voelde haar heerlijke Griekse wind in haar gezicht terwijl ze leunend op de reling uitkeek op hun strandje.
Er was zoveel gebeurd in de afgelopen tien maanden dat soms nog moeilijk te bevatten was. Nog op de avond van hun hereniging had Stavros haar ten huwelijk gevraagd en ze had volmondig ja geroepen.
Nog geen maand later waren ze getrouwd in Nederland. Het was een kleine aangelegenheid geweest, want Stavros wou het geheim houden en daar was Jazz het mee eens geweest. Dus waren alleen haar ouders, haar broer en zijn gezin en Fay aanwezig geweest, daarnaast waren Katerina Rigas, haar dochter Cynthia en haar gezin, Stavros’ neven; Nicco Rigas en Rick Felton en als laatste Christopher Wright aanwezig. Het was een kleine gezellige aangelegenheid geweest, ondanks de bedenkingen die haar ouders hadden. Ze hadden Jazz er op gewezen dat ze Stavros nog maar zo kort kende en dat ze beter een jaar konden wachten.
Helaas konden zij niet ontkennen dat ze hun dochter nog nooit zo verliefd hadden gezien als bij Stavros Rigas en omwille daarom zette ze hun bedenkingen opzij.
In januari kreeg de pers voor het eerst lucht van haar bestaan toen zij en Stavros in Parijs waren gefotografeerd. De bladen hadden er vol van gestaan, want het was duidelijk te zien dat ze een kind verwachtte.
De weken die daarop volgde waren voor Jazz een ware beproeving, want ze werd uitgemaakt voor een ordinaire golddigger en haar gevoelens jegens Stavros werden sterk in twijfel getrokken. Al vrij snel na de eerste publicatie was er al een band getrokken tussen Jazz en het onbekende meisje waar Stavros zo intiem mee had gedanst tijdens het gala van het vorige jaar, maar dat leek de slechte geruchtenstroom alleen maar te voeden. Daarnaast was ook Stavros voer voor de pers, zijn reputatie als playboy en womanizer zorgde er zelfs voor dat er weddenschappen waren afgesloten.
Uiteindelijk gaf Stavros’ jaloerse ex vriendin; Monika een lang interview waarin ze aangaf zeker te zijn dat Jazz hem van haar had afgepakt.
Dat was bij Stavros uiteindelijk de druppel geweest die de emmer deed overlopen en hij liet een pers bericht uitgaan waarin hij aangaf dat hij de leugens over Jazz en hemzelf niet langer kon tolereren en officieel liet weten dat hij met haar was getrouwd en ze in verwachting was van hun zoon. Vervolgens dreigde hij met serieuze stappen als haar naam ooit nog door het slijk zou worden gehaald.
Aangezien Stavros één van de rijkste mannen van Europa was, had dat dreigement effect. De bladen riskeerden liever geen peperdure rechtszaken en schadevergoedingen.
Ze voelde hoe hij achter kwam staan en zijn lippen streken langzaam over haar hals. ‘Ben je gelukkig?’ fluisterde hij in haar oor.
‘Zolang jij maar bij mij bent,’ antwoordde ze en ze meende het.
Af en toe had ze nog steeds moeite met haar nieuwe leven, want kort na haar hereniging met Stavros had ze haar veilige baan opgegeven. Kort na de bruiloft waren ze naar Parijs vertrokken, waar Stavros een appartement had, daar waren ze tot midden januari gebleven.
Omdat Cynthia tijdelijk de zaken van Rigas International had waargenomen kon Stavros gemist worden en hadden ze in alle rust van hun wittebroodsweken kunnen genieten.
In februari waren ze teruggekeerd naar Samos waar Stavros’ prachtige villa, hun thuishaven zou worden. Af en toe had ze een avond doorgebracht in Athene, waar Stavros een kleine studio bezat voor het geval hij daar langer moest blijven. Ze had zich helaas helemaal niet prettig gevoel in de Griekse stad en had besloten dat toch echt liever in hun villa bleef.
Stavros was met zijn plannen voor een appartementen complex begonnen en hij had Jazz regelmatig om advies gevraagd, dat haar naam uiteindelijk ook op de verkoopacte kwam te staan was een verassing geweest. Maar Stavros had er duidelijk op gestaan, want dit was hun onderneming en zij zou net zoveel gezag krijgen als hij.
En nu was het augustus, precies een jaar nadat ze elkaar weer hadden gezien. Stavros had haar verteld dat ze elk jaar zouden proberen om op deze dag naar hun strandje te gaan. ‘Voor de rest van ons leven is deze dag van ons, aangezien onze zoon de dag van onze ontmoeting heeft opgeëist.’
Alexandere Nicholas Rigas was precies een jaar na hun eerste ontmoeting ter wereld gekomen, een prachtig klein jongetje die op een dag het evenbeeld van zijn vader zou worden. Zijn peetouders waren Fay en Rick, die sinds de bruiloft eindelijk officieel een stel waren en inmiddels hun eigen bruiloft aan het plannen waren.
Jazz zuchtte diep en legde haar hoofd tegen zijn borstkast aan, ze voelde zijn zwarte haartjes tegen haar wangen. ‘Waar denk je aan?’ vroeg hij.
‘Aan Alex. Hij zal toch niet denken dat we hem verwaarlozen omdat we een dag voor onszelf willen hebben.’
Haar man begon te grinniken, ‘Liefje, hij is drie maanden oud. Hij zal niet eens doorhebben dat we weg zijn, Cynthia en Ilias zorgen goed voor hem.’
‘Dat weet ik,’ ze kuste hem op zijn kin.
Hij legde zijn armen om haar middel, ‘Wat zeg je ervan Jasmine Rigas, zullen we ons strandje bezoeken?'
Ze glimlachte bevestigend naar hem, waardoor hij zonder iets te zeggen haar optilde zoals hij altijd deed. Om haar vervolgens met een brede ondeugende grijns in de zee te gooien.
‘Dékara!’ vloekte ze terwijl ze proestend boven water kwam, ze hoorde een plons en als snel voelde ze zijn lichaam tegen het hare. Hij kuste haar verzoenend op haar lippen, waarna ze lachend richting het strandje zwommen.
Ze voelde haar heerlijke Griekse wind in haar gezicht terwijl ze leunend op de reling uitkeek op hun strandje.
Er was zoveel gebeurd in de afgelopen tien maanden dat soms nog moeilijk te bevatten was. Nog op de avond van hun hereniging had Stavros haar ten huwelijk gevraagd en ze had volmondig ja geroepen.
Nog geen maand later waren ze getrouwd in Nederland. Het was een kleine aangelegenheid geweest, want Stavros wou het geheim houden en daar was Jazz het mee eens geweest. Dus waren alleen haar ouders, haar broer en zijn gezin en Fay aanwezig geweest, daarnaast waren Katerina Rigas, haar dochter Cynthia en haar gezin, Stavros’ neven; Nicco Rigas en Rick Felton en als laatste Christopher Wright aanwezig. Het was een kleine gezellige aangelegenheid geweest, ondanks de bedenkingen die haar ouders hadden. Ze hadden Jazz er op gewezen dat ze Stavros nog maar zo kort kende en dat ze beter een jaar konden wachten.
Helaas konden zij niet ontkennen dat ze hun dochter nog nooit zo verliefd hadden gezien als bij Stavros Rigas en omwille daarom zette ze hun bedenkingen opzij.
In januari kreeg de pers voor het eerst lucht van haar bestaan toen zij en Stavros in Parijs waren gefotografeerd. De bladen hadden er vol van gestaan, want het was duidelijk te zien dat ze een kind verwachtte.
De weken die daarop volgde waren voor Jazz een ware beproeving, want ze werd uitgemaakt voor een ordinaire golddigger en haar gevoelens jegens Stavros werden sterk in twijfel getrokken. Al vrij snel na de eerste publicatie was er al een band getrokken tussen Jazz en het onbekende meisje waar Stavros zo intiem mee had gedanst tijdens het gala van het vorige jaar, maar dat leek de slechte geruchtenstroom alleen maar te voeden. Daarnaast was ook Stavros voer voor de pers, zijn reputatie als playboy en womanizer zorgde er zelfs voor dat er weddenschappen waren afgesloten.
Uiteindelijk gaf Stavros’ jaloerse ex vriendin; Monika een lang interview waarin ze aangaf zeker te zijn dat Jazz hem van haar had afgepakt.
Dat was bij Stavros uiteindelijk de druppel geweest die de emmer deed overlopen en hij liet een pers bericht uitgaan waarin hij aangaf dat hij de leugens over Jazz en hemzelf niet langer kon tolereren en officieel liet weten dat hij met haar was getrouwd en ze in verwachting was van hun zoon. Vervolgens dreigde hij met serieuze stappen als haar naam ooit nog door het slijk zou worden gehaald.
Aangezien Stavros één van de rijkste mannen van Europa was, had dat dreigement effect. De bladen riskeerden liever geen peperdure rechtszaken en schadevergoedingen.
Ze voelde hoe hij achter kwam staan en zijn lippen streken langzaam over haar hals. ‘Ben je gelukkig?’ fluisterde hij in haar oor.
‘Zolang jij maar bij mij bent,’ antwoordde ze en ze meende het.
Af en toe had ze nog steeds moeite met haar nieuwe leven, want kort na haar hereniging met Stavros had ze haar veilige baan opgegeven. Kort na de bruiloft waren ze naar Parijs vertrokken, waar Stavros een appartement had, daar waren ze tot midden januari gebleven.
Omdat Cynthia tijdelijk de zaken van Rigas International had waargenomen kon Stavros gemist worden en hadden ze in alle rust van hun wittebroodsweken kunnen genieten.
In februari waren ze teruggekeerd naar Samos waar Stavros’ prachtige villa, hun thuishaven zou worden. Af en toe had ze een avond doorgebracht in Athene, waar Stavros een kleine studio bezat voor het geval hij daar langer moest blijven. Ze had zich helaas helemaal niet prettig gevoel in de Griekse stad en had besloten dat toch echt liever in hun villa bleef.
Stavros was met zijn plannen voor een appartementen complex begonnen en hij had Jazz regelmatig om advies gevraagd, dat haar naam uiteindelijk ook op de verkoopacte kwam te staan was een verassing geweest. Maar Stavros had er duidelijk op gestaan, want dit was hun onderneming en zij zou net zoveel gezag krijgen als hij.
En nu was het augustus, precies een jaar nadat ze elkaar weer hadden gezien. Stavros had haar verteld dat ze elk jaar zouden proberen om op deze dag naar hun strandje te gaan. ‘Voor de rest van ons leven is deze dag van ons, aangezien onze zoon de dag van onze ontmoeting heeft opgeëist.’
Alexandere Nicholas Rigas was precies een jaar na hun eerste ontmoeting ter wereld gekomen, een prachtig klein jongetje die op een dag het evenbeeld van zijn vader zou worden. Zijn peetouders waren Fay en Rick, die sinds de bruiloft eindelijk officieel een stel waren en inmiddels hun eigen bruiloft aan het plannen waren.
Jazz zuchtte diep en legde haar hoofd tegen zijn borstkast aan, ze voelde zijn zwarte haartjes tegen haar wangen. ‘Waar denk je aan?’ vroeg hij.
‘Aan Alex. Hij zal toch niet denken dat we hem verwaarlozen omdat we een dag voor onszelf willen hebben.’
Haar man begon te grinniken, ‘Liefje, hij is drie maanden oud. Hij zal niet eens doorhebben dat we weg zijn, Cynthia en Ilias zorgen goed voor hem.’
‘Dat weet ik,’ ze kuste hem op zijn kin.
Hij legde zijn armen om haar middel, ‘Wat zeg je ervan Jasmine Rigas, zullen we ons strandje bezoeken?'
Ze glimlachte bevestigend naar hem, waardoor hij zonder iets te zeggen haar optilde zoals hij altijd deed. Om haar vervolgens met een brede ondeugende grijns in de zee te gooien.
‘Dékara!’ vloekte ze terwijl ze proestend boven water kwam, ze hoorde een plons en als snel voelde ze zijn lichaam tegen het hare. Hij kuste haar verzoenend op haar lippen, waarna ze lachend richting het strandje zwommen.