Hoofdstuk 3
Jazz was blij dat hij weg was gelopen. Zijn aantrekkingskracht was duizelingwekkend en ze had moeite moeten doen om zich niet direct in zijn armen te storten. Ze had heel goed geweten wat er in hem omging, zijn gezicht was een open boek. Het was duidelijk dat hij er niet tegen kon wanneer er iemand nee tegen hem zei, de blik in zijn ogen was gevaarlijk duister geworden en ze had de spieren in zijn kaken zien aanspannen.
Ze keek naar Fay, die nog steeds bij de fotograaf stond. Zelfs van deze kleine afstand kon ze zien dat er een bepaalde chemie tussen de twee was.
‘Dans met me?’ klonk er zacht achter haar. Ze voelde een huivering door haar lichaam gaan, toen ze zijn handen op haar schouder voelde.
‘Nee,’ zei ze snel, ‘Ik dans niet.’
‘Je liegt,’ ze voelde zijn adem in haar nek, ‘Dans met me.’
Zijn handen verplaatsten zich langzaam van haar schouders naar haar middel, ‘Snap jij het woord nee niet?’ vroeg ze geprikkeld.
Hij draaide haar naar zich toe en streelde haar gezicht, ‘Het klinkt niet zo negatief,’ zei hij zacht, ‘En je ogen zeggen precies wat ik van je vraag. Je verlangt naar me en ik naar jou. Dans met me.’
‘Nee,’ zei ze, ze hoorde haar eigen twijfel terwijl zijn duim het hoekje van haar lip aanraakte.
‘Ja,’ mompelde hij, hij pakte haar hand en trok haar mee de dansvloer op.
Hoe ben ik hier in vredesnaam in beland geraakt? vroeg ze zich paniekerig af. Ze hoorde de woorden van het romantische nummer niet, ze voelde alleen zijn hand gevaarlijk laag op haar rug. Zijn amandelbruine ogen keken haar indringend aan, de boodschap was duidelijk, ze moest zich aan hem geven.
‘Wat is je naam?’ vroeg hij, ‘Ik besef me net dat ik die niet weet.’
‘Jasmine,’ fluisterde ze, ‘Maar iedereen noemt me Jazz.’
Zijn mondhoeken gingen een stukje omhoog en hij bracht zijn gezicht dichterbij, ‘Ik ben Stavros, maar dat wist je al.’ Ze rook zijn frisse adem terwijl hij die woorden uitsprak en voelde een bekend gevoel in haar buik. Verdomme, vloekte ze inwendig, hij heeft gelijk, ik verlang naar hem.
Ze dacht even aan Luuk, zij was voor hem niet genoeg geweest en dat had haar onzeker gemaakt. Maar deze man… hij wou haar in zijn bed en het was onmogelijk om te ontkennen dat zij niet precies hetzelfde wou. ‘Ik wil je,’ hoorde zichzelf zeggen. Hij keek haar zelfingenomen aan, ‘Dat weet ik.’ Hij draaide haar in het rond en trok haar weer naar zich toe.
Ze keek naar hem op en glimlachte, ‘Mijn verloofde heeft me bedrogen,’ bekende ze eerlijk, ‘Daarom zei ik nee.’
Hij trok haar dichter tegen zich aan, ‘Wat een loser,’ en hij beroerde zacht haar lippen met de zijne, het gebeurde zo snel dat Jazz het gevoel had dat ze het had verbeeld. ‘Kom met me mee, Jazz,’ hij sprak haar naam verleidelijk uit met zijn lichte Griekse accent.
‘Nu?’
Hij grinnikte, ‘Er lopen hier meer dan driehonderd mensen rond, die zullen ons niet missen.’
‘Je bent de gastheer,’ berispte ze hem.
‘Mijn moeder en zusje zullen het afhandelen zodra ze zien dat wij weg zijn,’ hij grijnsde kwajongensachtig, ‘Kom met me mee.’
Hij pakte haar hand vast en nog voor ze iets kon zeggen trok hij haar mee door de menigte. Nu pas besefte ze dat er mensen naar hen keken en ze vroeg zich af hoeveel van die mensen hen de hele tijd in de gaten hadden gehouden.
Hij trok haar de zaal uit en onmiddellijk richting de lift, ‘Ik heb mijn eigen privé lift,’ zei hij opschepperig, ‘Ik verblijf in de Winston Churchill suite op de achtste verdieping.’
‘Dat is de duurste suite in dit hotel!’
Hij begon te lachen en trok haar de lift in, ‘Ik heb geld Jazz en ik hou er van om het te spenderen. Daarnaast ben ik zeer gesteld op mijn privacy,’ hij duwde haar speels tegen de wand aan, zodat ze zich niet kon verplaatsen, terwijl hij dicht tegen haar aanstond.
Ze had het gevoel alsof ze van binnen in brand stond, ze voelde zich warm en koud tegelijk. ‘Is er daarom maar één fotograaf?’ wist ze gesmoord uit te brengen.
Hij knikte langzaam, ‘Rick Felton is één van de bekendste fotograven ter wereld, mijn neef en één van mijn beste vrienden. Met hem weet ik tenminste dat er geen ongewenste foto’s naar buiten komen.’
‘Ongewenste foto’s?’
‘Wij zijn niet onopgemerkt gebleven, erastí̱s. Als ik meerderde fotograven zou hebben toegelaten dan zouden de kranten morgen volstaan met onze foto’s,’ hij raakte haar gezicht aan, zijn duim bewoog zich langzaam over haar wang heen, ‘Rick zorgt ervoor dat het niet zal gebeuren.’
‘O,’ ze wist niets anders uit te brengen, ze ging volledig op in zijn amandelbruine ogen.
Ze zag zijn blik veranderen, het speelse, het verleidelijke leek langzaam uit zijn ogen te verdwijnen, terwijl de spanning tussen hen tot het hoogtepunt kwam.
Later kon Stavros zich niet eens meer herinneren wie de eerste zet had gemaakt. Hij wist alleen dat er een explosie tussen hen ontstond en hij haar lippen zacht voelde worden onder de zijne. Hij liet zijn arm om haar middel glijden en drukte haar tegen zijn harde lichaam aan. Hij vroeg zich onbewust af of ze wel wist hoe hartstochtelijk ze eigenlijk was. Ze had een lichaam die schreeuwde om bemind te worden, dacht hij terwijl hij haar in haar nek kuste.
Na wat wel een eeuwigheid had geleken stopte de lift eindelijk op zijn verdieping en zonder te vragen tilde hij haar op. Ze keek hem niet verwijtend zoals hij had verwacht, integendeel zelfs, ze leek juist tevreden. Hij moest zijn best doen om haar niet op de grond te zetten om in het halletje met haar te vrijen.
Hij zette haar voor de deur weer op de grond en maakte die snel open. Hij gaf haar geen tijd om zijn kamer te bekijken want hij trok haar weer in zijn armen met gepassioneerde kus, terwijl hij de deur met zijn voet dicht trapte. ‘Ik wil je naakt zien glykia mou,’ fluisterde hij tegen haar lippen aan. Hij zag een twijfel in haar vurige blauwe ogen.
‘Stavros,’ mompelde ze, ‘Waarom ik?’
Hij voelde zich overrompeld door die vraag, maar besloot te antwoorden naar zijn gevoel, ‘Ik wil je,’ zei hij zacht, ‘Dat wil ik al sinds je vanmiddag in mijn armen bent gelopen. De hele dag heb ik aan niets anders gedacht en jij zei nee tegen mij. Ik krijg altijd wat ik wil Jasmine en ik wil jou erastí̱s.’ Terwijl hij die woorden uitsprak maakte hij haar jurk van achter los, ‘En jij verlangt net zo hevig naar mijn lichaam als ik naar de jouwe.’
Haar mondhoeken bewogen een stukje omhoog en hij zag het begin van een klein glimlachje, ‘Ik heb nog maar met één man geslapen,’ zei ze zacht, ‘En die had niet genoeg aan mij. Ik ben bang dat ik je vreselijk zal teleurstellen.’
Hij voelde zijn wenkbrauwen omhoog gaan en in zijn gedachten vervloekte hij de man die haar had bedrogen. Stavros was geen man die overspeligheid aanmoedigde, hij zorgde er altijd voor dat zijn liaisons waren beëindigd voor hij een nieuwe aanging. Hij begreep ook niet waarom haar voormalige verloofde niet trouw was aan deze jonge vrouw, hij had nog nooit een vrouw gehad die zo gewillig en gepassioneerd had gereageerd op zijn kussen.
Hij pakte haar kin met zijn wijsvinger en duim beet en keek diep in haar donkerblauwe ogen, ‘Jasmine,’ fluisterde hij, ‘Jazz, ik verwacht niets van je. Ik wil van je genieten, ik wil je een nacht geven die je nooit zal vergeten.’
Ze knikte langzaam en leek geen woorden te kunnen uitspreken. In plaats daarvan liet ze haar jurk van haar schouders afzakken, zodat het in een hoopje op haar voeten terecht kwam. Ze stapte eruit en er verscheen een ondeugende blik in haar ogen, ‘Bevalt het?’
Hij kon een grijns niet onderdrukken terwijl hij zei, ‘Nog niet helemaal, agapi̱ménos.’ Hij sloeg zijn armen om haar heen en maakt haar bh los, ‘Jasmine,’ fluisterde hij hees in haar oor. Hij kon zich niet inhouden, het gevoel van haar borsten die tegen hem aandrukte was zelfs teveel voor Stavros Rigas.
Hij kuste haar ruw en tilde haar omhoog, ze sloeg haar benen om zijn middel en kuste hem net zo vurig terug zoals ze in de lift had gedaan.
Met hun lippen nog stevig op elkaar, liep hij met haar zijn bed. Hij legde haar neer en maakte zijn broek los. Dat ging haar duidelijk te langzaam, want ze trok hem schaamteloos naar beneden, om vervolgens de knoopjes van zijn colbert en overhemd los te maken. Stavros keek haar vol verbazing aan, terwijl ze zich vervolgens van haar eigen enige kledingstuk ontdeed. Ze ging weer op bed liggen, hem uitnodigend om haar naast te komen.
Stavros voldeed aan het verzoek, terwijl hij zijn ogen over haar lichaam liet gaan.
Zijn neef Nicco had altijd tegen hem gezegd dat hij een bepaald type had, lange magere blonde vrouwen, maar Jazz was geen van de drie. Ze was volslank met donkerbruin haar en kwam net tot zijn schouder en toch was Stavros er van overtuigd dat er weinig vrouwen waren die zo’n prachtig lichaam hadden als zij.
Wat was er met hem aan de hand?, dacht hij gepikeerd terwijl hij haar borsten begon te liefkozen. Hij was nog nooit afgeweken van zijn type vrouw en toch was Jazz de enige die hij wou hebben.
Jazz kreunde terwijl ze zijn warme lippen om haar tepel voelde. Ze had zich nooit zo vol begeerte gevoeld als nu met Stavros, ze was, bedacht ze, met Luuk heel wat tekort gekomen.
Hij pakte haar hand en legde die op zijn lid, ‘Verwen hem,’ mompelde hij hees en mompelde Griekse woordjes in haar oor. Ze had geen flauw idee wat ze betekende, ze wist alleen dat zijn brandende strelingen en waanzinnige kussen niet meer genoeg waren.
Hij scheen hetzelfde te denken, want hij rolde van het bed af. Hij griste een condoom van het nachtkastje en deed hem om. Langzaam kwam hij weer naar toe, zijn grote lichaam drukte haar het matras in terwijl hij op haar kwam liggen.
Wat er daarna zou gebeuren zou Jazz nooit vergeten, voor het eerst in haar leven verloor ze zichzelf in de extase en hartstocht die hij haar schonk. Hij bewoog martelend langzaam in haar tot ze om genade begon te smeken.
‘Erastí̱s,’ kreunde hij hees, terwijl ze haar benen om hem heen sloeg, haar nagels klauwden in zijn rug. Hij bewoog ritmisch heen en weer, hen beide tot een hoogtepunt brengend die ze nooit eerder hadden bereikt.
Jazz was blij dat hij weg was gelopen. Zijn aantrekkingskracht was duizelingwekkend en ze had moeite moeten doen om zich niet direct in zijn armen te storten. Ze had heel goed geweten wat er in hem omging, zijn gezicht was een open boek. Het was duidelijk dat hij er niet tegen kon wanneer er iemand nee tegen hem zei, de blik in zijn ogen was gevaarlijk duister geworden en ze had de spieren in zijn kaken zien aanspannen.
Ze keek naar Fay, die nog steeds bij de fotograaf stond. Zelfs van deze kleine afstand kon ze zien dat er een bepaalde chemie tussen de twee was.
‘Dans met me?’ klonk er zacht achter haar. Ze voelde een huivering door haar lichaam gaan, toen ze zijn handen op haar schouder voelde.
‘Nee,’ zei ze snel, ‘Ik dans niet.’
‘Je liegt,’ ze voelde zijn adem in haar nek, ‘Dans met me.’
Zijn handen verplaatsten zich langzaam van haar schouders naar haar middel, ‘Snap jij het woord nee niet?’ vroeg ze geprikkeld.
Hij draaide haar naar zich toe en streelde haar gezicht, ‘Het klinkt niet zo negatief,’ zei hij zacht, ‘En je ogen zeggen precies wat ik van je vraag. Je verlangt naar me en ik naar jou. Dans met me.’
‘Nee,’ zei ze, ze hoorde haar eigen twijfel terwijl zijn duim het hoekje van haar lip aanraakte.
‘Ja,’ mompelde hij, hij pakte haar hand en trok haar mee de dansvloer op.
Hoe ben ik hier in vredesnaam in beland geraakt? vroeg ze zich paniekerig af. Ze hoorde de woorden van het romantische nummer niet, ze voelde alleen zijn hand gevaarlijk laag op haar rug. Zijn amandelbruine ogen keken haar indringend aan, de boodschap was duidelijk, ze moest zich aan hem geven.
‘Wat is je naam?’ vroeg hij, ‘Ik besef me net dat ik die niet weet.’
‘Jasmine,’ fluisterde ze, ‘Maar iedereen noemt me Jazz.’
Zijn mondhoeken gingen een stukje omhoog en hij bracht zijn gezicht dichterbij, ‘Ik ben Stavros, maar dat wist je al.’ Ze rook zijn frisse adem terwijl hij die woorden uitsprak en voelde een bekend gevoel in haar buik. Verdomme, vloekte ze inwendig, hij heeft gelijk, ik verlang naar hem.
Ze dacht even aan Luuk, zij was voor hem niet genoeg geweest en dat had haar onzeker gemaakt. Maar deze man… hij wou haar in zijn bed en het was onmogelijk om te ontkennen dat zij niet precies hetzelfde wou. ‘Ik wil je,’ hoorde zichzelf zeggen. Hij keek haar zelfingenomen aan, ‘Dat weet ik.’ Hij draaide haar in het rond en trok haar weer naar zich toe.
Ze keek naar hem op en glimlachte, ‘Mijn verloofde heeft me bedrogen,’ bekende ze eerlijk, ‘Daarom zei ik nee.’
Hij trok haar dichter tegen zich aan, ‘Wat een loser,’ en hij beroerde zacht haar lippen met de zijne, het gebeurde zo snel dat Jazz het gevoel had dat ze het had verbeeld. ‘Kom met me mee, Jazz,’ hij sprak haar naam verleidelijk uit met zijn lichte Griekse accent.
‘Nu?’
Hij grinnikte, ‘Er lopen hier meer dan driehonderd mensen rond, die zullen ons niet missen.’
‘Je bent de gastheer,’ berispte ze hem.
‘Mijn moeder en zusje zullen het afhandelen zodra ze zien dat wij weg zijn,’ hij grijnsde kwajongensachtig, ‘Kom met me mee.’
Hij pakte haar hand vast en nog voor ze iets kon zeggen trok hij haar mee door de menigte. Nu pas besefte ze dat er mensen naar hen keken en ze vroeg zich af hoeveel van die mensen hen de hele tijd in de gaten hadden gehouden.
Hij trok haar de zaal uit en onmiddellijk richting de lift, ‘Ik heb mijn eigen privé lift,’ zei hij opschepperig, ‘Ik verblijf in de Winston Churchill suite op de achtste verdieping.’
‘Dat is de duurste suite in dit hotel!’
Hij begon te lachen en trok haar de lift in, ‘Ik heb geld Jazz en ik hou er van om het te spenderen. Daarnaast ben ik zeer gesteld op mijn privacy,’ hij duwde haar speels tegen de wand aan, zodat ze zich niet kon verplaatsen, terwijl hij dicht tegen haar aanstond.
Ze had het gevoel alsof ze van binnen in brand stond, ze voelde zich warm en koud tegelijk. ‘Is er daarom maar één fotograaf?’ wist ze gesmoord uit te brengen.
Hij knikte langzaam, ‘Rick Felton is één van de bekendste fotograven ter wereld, mijn neef en één van mijn beste vrienden. Met hem weet ik tenminste dat er geen ongewenste foto’s naar buiten komen.’
‘Ongewenste foto’s?’
‘Wij zijn niet onopgemerkt gebleven, erastí̱s. Als ik meerderde fotograven zou hebben toegelaten dan zouden de kranten morgen volstaan met onze foto’s,’ hij raakte haar gezicht aan, zijn duim bewoog zich langzaam over haar wang heen, ‘Rick zorgt ervoor dat het niet zal gebeuren.’
‘O,’ ze wist niets anders uit te brengen, ze ging volledig op in zijn amandelbruine ogen.
Ze zag zijn blik veranderen, het speelse, het verleidelijke leek langzaam uit zijn ogen te verdwijnen, terwijl de spanning tussen hen tot het hoogtepunt kwam.
Later kon Stavros zich niet eens meer herinneren wie de eerste zet had gemaakt. Hij wist alleen dat er een explosie tussen hen ontstond en hij haar lippen zacht voelde worden onder de zijne. Hij liet zijn arm om haar middel glijden en drukte haar tegen zijn harde lichaam aan. Hij vroeg zich onbewust af of ze wel wist hoe hartstochtelijk ze eigenlijk was. Ze had een lichaam die schreeuwde om bemind te worden, dacht hij terwijl hij haar in haar nek kuste.
Na wat wel een eeuwigheid had geleken stopte de lift eindelijk op zijn verdieping en zonder te vragen tilde hij haar op. Ze keek hem niet verwijtend zoals hij had verwacht, integendeel zelfs, ze leek juist tevreden. Hij moest zijn best doen om haar niet op de grond te zetten om in het halletje met haar te vrijen.
Hij zette haar voor de deur weer op de grond en maakte die snel open. Hij gaf haar geen tijd om zijn kamer te bekijken want hij trok haar weer in zijn armen met gepassioneerde kus, terwijl hij de deur met zijn voet dicht trapte. ‘Ik wil je naakt zien glykia mou,’ fluisterde hij tegen haar lippen aan. Hij zag een twijfel in haar vurige blauwe ogen.
‘Stavros,’ mompelde ze, ‘Waarom ik?’
Hij voelde zich overrompeld door die vraag, maar besloot te antwoorden naar zijn gevoel, ‘Ik wil je,’ zei hij zacht, ‘Dat wil ik al sinds je vanmiddag in mijn armen bent gelopen. De hele dag heb ik aan niets anders gedacht en jij zei nee tegen mij. Ik krijg altijd wat ik wil Jasmine en ik wil jou erastí̱s.’ Terwijl hij die woorden uitsprak maakte hij haar jurk van achter los, ‘En jij verlangt net zo hevig naar mijn lichaam als ik naar de jouwe.’
Haar mondhoeken bewogen een stukje omhoog en hij zag het begin van een klein glimlachje, ‘Ik heb nog maar met één man geslapen,’ zei ze zacht, ‘En die had niet genoeg aan mij. Ik ben bang dat ik je vreselijk zal teleurstellen.’
Hij voelde zijn wenkbrauwen omhoog gaan en in zijn gedachten vervloekte hij de man die haar had bedrogen. Stavros was geen man die overspeligheid aanmoedigde, hij zorgde er altijd voor dat zijn liaisons waren beëindigd voor hij een nieuwe aanging. Hij begreep ook niet waarom haar voormalige verloofde niet trouw was aan deze jonge vrouw, hij had nog nooit een vrouw gehad die zo gewillig en gepassioneerd had gereageerd op zijn kussen.
Hij pakte haar kin met zijn wijsvinger en duim beet en keek diep in haar donkerblauwe ogen, ‘Jasmine,’ fluisterde hij, ‘Jazz, ik verwacht niets van je. Ik wil van je genieten, ik wil je een nacht geven die je nooit zal vergeten.’
Ze knikte langzaam en leek geen woorden te kunnen uitspreken. In plaats daarvan liet ze haar jurk van haar schouders afzakken, zodat het in een hoopje op haar voeten terecht kwam. Ze stapte eruit en er verscheen een ondeugende blik in haar ogen, ‘Bevalt het?’
Hij kon een grijns niet onderdrukken terwijl hij zei, ‘Nog niet helemaal, agapi̱ménos.’ Hij sloeg zijn armen om haar heen en maakt haar bh los, ‘Jasmine,’ fluisterde hij hees in haar oor. Hij kon zich niet inhouden, het gevoel van haar borsten die tegen hem aandrukte was zelfs teveel voor Stavros Rigas.
Hij kuste haar ruw en tilde haar omhoog, ze sloeg haar benen om zijn middel en kuste hem net zo vurig terug zoals ze in de lift had gedaan.
Met hun lippen nog stevig op elkaar, liep hij met haar zijn bed. Hij legde haar neer en maakte zijn broek los. Dat ging haar duidelijk te langzaam, want ze trok hem schaamteloos naar beneden, om vervolgens de knoopjes van zijn colbert en overhemd los te maken. Stavros keek haar vol verbazing aan, terwijl ze zich vervolgens van haar eigen enige kledingstuk ontdeed. Ze ging weer op bed liggen, hem uitnodigend om haar naast te komen.
Stavros voldeed aan het verzoek, terwijl hij zijn ogen over haar lichaam liet gaan.
Zijn neef Nicco had altijd tegen hem gezegd dat hij een bepaald type had, lange magere blonde vrouwen, maar Jazz was geen van de drie. Ze was volslank met donkerbruin haar en kwam net tot zijn schouder en toch was Stavros er van overtuigd dat er weinig vrouwen waren die zo’n prachtig lichaam hadden als zij.
Wat was er met hem aan de hand?, dacht hij gepikeerd terwijl hij haar borsten begon te liefkozen. Hij was nog nooit afgeweken van zijn type vrouw en toch was Jazz de enige die hij wou hebben.
Jazz kreunde terwijl ze zijn warme lippen om haar tepel voelde. Ze had zich nooit zo vol begeerte gevoeld als nu met Stavros, ze was, bedacht ze, met Luuk heel wat tekort gekomen.
Hij pakte haar hand en legde die op zijn lid, ‘Verwen hem,’ mompelde hij hees en mompelde Griekse woordjes in haar oor. Ze had geen flauw idee wat ze betekende, ze wist alleen dat zijn brandende strelingen en waanzinnige kussen niet meer genoeg waren.
Hij scheen hetzelfde te denken, want hij rolde van het bed af. Hij griste een condoom van het nachtkastje en deed hem om. Langzaam kwam hij weer naar toe, zijn grote lichaam drukte haar het matras in terwijl hij op haar kwam liggen.
Wat er daarna zou gebeuren zou Jazz nooit vergeten, voor het eerst in haar leven verloor ze zichzelf in de extase en hartstocht die hij haar schonk. Hij bewoog martelend langzaam in haar tot ze om genade begon te smeken.
‘Erastí̱s,’ kreunde hij hees, terwijl ze haar benen om hem heen sloeg, haar nagels klauwden in zijn rug. Hij bewoog ritmisch heen en weer, hen beide tot een hoogtepunt brengend die ze nooit eerder hadden bereikt.