Hoofdstuk 4
Haar ogen gingen langzaam open en ze keek om zich heen. Even was ze vergeten waar ze was tot ze besefte dat ze in de duurste suite van het hotel lag, met de één van de knapste en begeerlijkste vrijgezellen ter wereld naast haar.
De zon kwam al op, de eerste zonnestralen kropen al over de heuvels richting de kamer. ‘Wauw,’ liet ze zich ontvallen, ze had in alle opwinding nooit de tijd gehad om te zien wat een prachtig uitzicht deze suite had.
‘Het is mooi he, vind je ook niet?’ klonk er in het Engels naast haar en ze keek opzij.
Stavros lag op zijn zij naar haar te kijken en weer bedacht Jazz hoe knap deze man wel niet was. Zijn lichaam had een mooie lichte getinte huid, zijn schouders waren breed en hij had zwarte krulletjes op zijn borst groeien. Het was op en top een man, vond ze.
‘Het is prachtig,’ antwoordde ze, ‘Het uitzicht alleen al, je ziet de zee, het paleis, het is echt betoverend.’
‘In de Charles Rainier suite kijk je echt op het paleis neer,’ merkte Stavros op, ‘Maar ik verblijf toch liever hier.’
‘Ben je hier vaak?’ vroeg ze.
Hij glimlachte, ‘Alleen tijdens het jaarlijkse gala. Ik bezit een prachtig klein huisje op het plattenland en als ik in Monte Carlo verblijf, dan ben ik op mijn jacht te vinden. Maar over het algemeen ben ik in mijn villa op één van de Griekse eilanden, dan kan ik snel heen en weer vliegen richting mijn kantoor in Athene.’
‘Probeer dat eens zonder eigendunk te zeggen,’ plaagde Jazz hem en viel terug naar achter, ‘Wacht eens… hangt hier nou een televisie aan het plafond?’
Hij begon te lachen, ‘Ja en als je de huiskamer in loopt dan zal je zien dat het volledige plafond een spiegel is.’
Ze grinnikte, ‘Herinner me om daar nooit seks te hebben… ik zou alleen nog maar naar het plafond kunnen kijken.’
‘Jammer,’ zijn ogen glinsterden en hij boog zich over haar heen, ‘Je hebt me erg vermaakt vannacht Jasmine, heb ik datzelfde ook voor jou gedaan?
Damn, wat heeft hij een mooie ogen! Ze slikte en voelde een siddering door haar lichaam gaan aan de herinneringen. Tweemaal hadden ze gevreeën, de tweede keer nog gepassioneerde dat de eerste keer, ze kon niet anders concluderen dan dat Stavros Rigas een volmaakte minnaar was. ‘Ik heb er geen spijt van,’ mompelde ze met een klein stemmetje.
Hij raakte voorzichtig haar gezicht aan, ‘Ik ook niet,’ hij bleef haar aankijken en ze vroeg zich af wat zijn gedachtes waren. ‘Was ik beter dan je voormalige verloofde?’ vroeg hij zacht.
‘Ja!’ riep ze bijna juichend uit en ze voelde hoe haar gezicht rood kleurde, ‘Dat kwam er verkeerd uit…’ ze keek hem met een zwak glimlachje aan, ‘Luuk was mijn eerste echte liefde,’ vertelde ze, ‘Ondanks dat iedereen me waarschuwde voor zijn reputatie, dacht ik dat ik hem kon veranderen. Toen hij mij ten huwelijk vroeg wist ik haast zeker dat ik dat gedaan.’
‘Hoe ben je er achter gekomen dat hij je bedroog?’ ze zag een spiertje verrekken bij zijn kaak.
‘Er waren tekens… hij moest vaak overwerken of had een feest in een andere stad… en op een dag was hij een avond bij mij geweest, hij had met mijn laptop gewerkt en was zich vergeten uit te loggen. Hij had verschillende e-mails met vrouwen bewaard, vanwege de foto’s….’ ze voelde de tranen achter haar ogen prikken, ‘Kennelijk was ik zo’n saaie vriendin dat hij meerdere pleziertjes nodig had….’
‘Geef je zelf niet de schuld,’ hij trok haar in zijn armen en kuste haar tranen weg, ‘Een man zoals hij verdiend niet zo’n schatje als jij, dat meen ik,’ op dat moment voegde hij er drie woorden aan toe waarvan Jazz verstijfde, ‘Trouw met mij’
Er viel een stilte in de kamer en even vroeg ze zich af of ze het zich had verbeeld. Ze trok zich uit zijn armen en zag hoe zijn gezicht haar verbijsterd aanstaarde. ‘Dit is niet grappig!’ siste ze, ‘Helemaal niet grappig!’
‘Jazz. Ik…’ begon hij, maar ze gaf hem een klinkende klap in zijn gezicht.
‘Hoe durf je! Heb je enig idee hoeveel pijn ik er nog van heb? Hij heeft verdomme mijn hart gebroken en dan zeg jij dit! Wat ben jij een arrogante zak zeg!’ riep ze kwaad en stapte van het bed af. Ze raapte haar kledingstukken bijeen en kleedde zich snel aan. Stavros hield nog steeds zijn mond en keek haar zwijgend aan.
Zonder nog verder iets te zeggen verliet ze de suite en liep trillend van woedde richting de lift.
Fay keek verbaasd op toen ze binnenkwam, ze zat achter haar laptop te schrijven. ‘Je bent terug!’ riep ze uit, ‘Ik vroeg me af wanneer ik je weer zou zien.’
‘Shit! O, Fay! Sorry! Ik had je moeten zeggen waar ik heen ging.’
‘Maakt niet uit,’ ze glimlachte, ‘Ik had zo’n vermoeden dat je wel veilig was in de armen van de Griekse miljonair.’
‘Ben je niet boos?’ vroeg Jazz terwijl ze op de rand van haar bed ging zitten, ‘Ik bedoel, jij viel op hem.’
‘Ja, zoals ik op alle knappe mannen in magazines val. Het is niet alsof ik echt een kans bij ze wil maken, maar oh lala ik denk ook niet dat ik dat die kans bij hem had gehad.’
Ze zuchtte en liet zich achterover vallen, ‘Ik weet ook niet wat me overkwam. Ik ben gistermiddag op hem ingelopen, per ongeluk. Hij ving me op en dat was het. Ik heb je het niet verteld, omdat je al zo’n hekel aan hem had met zijn regeltjes.’ Fay grinnikte en gebaarde dat ze verder moest vertellen. ‘Hij is zo arrogant Fay, tijdens het gala verwachtte hij volgens mij dat ik in katzwijm voor hem zou vallen. Dus toen hij me mee uitvroeg, heb ik nee gezegd. Ik was er nog niet aan toe, dacht ik, maar hij is vasthoudend.’
‘En hij is woest aantrekkelijk,’ merkte Fay op.
‘Dat ook,’ bevestigde haar vriendin. Ze vertelde wat er verder was gebeurd tot het moment dat ze was weggelopen, ‘Het is toch een misselijke grap!’ riep ze kwaad uit, maar Fay keek haar verrast aan.
‘Geloof jij werkelijk dat het een grap is? Want zo klinkt het niet namelijk.’
‘Natuurlijk wel!’
‘Kijk hier eens naar,’ begon Fay en ze draaide zich naar haar laptop. Ze opende een mapje en klikte op een mapje. Tot verbazing zag Jazz een foto van haar en Stavros, intiem tegen elkaar dansend alsof ze geliefden waren in plaats van vreemden.
‘Hoe kom je daar aan?’
‘Gekregen van de fotograaf. Wist je dat Rick en Stavros neven waren?’
‘Ja,’ antwoordde Jazz afwezig, nog steeds met haar blik op de foto.
‘Ik heb alle foto’s gekregen waar jullie samen opstaan. Ik ga ze verwijderen en Rick weet dat Stavros niet wil dat ze gebruikt worden, maar ik wou je ze toch laten zien. Jazz hou er rekening mee dat bladen het verhaal wel gaan publiceren, ook zonder zijn toestemming.’
‘Het was een grapje,’ mompelde Jazz zacht, ze hoorde niet eens wat Fay zei.
‘Als ik jou was,’ begon Fay, ‘dan zou ik nu even een paar uurtjes slapen, dan denk je weer helder. En dan kleed je je om en laat je beneden een bericht achter of Stavros je vanavond in de bar wil ontmoeten.’
‘En jij dan?’
‘Ik vermaak me wel, ik heb aardig wat leuke nieuwtjes te verwerken in mijn artikel.’
‘Ik hou van je!’
‘Dat weet ik,’ merkte Fay met een grijns op, ‘Want ik ben ook een geweldig mens.’
Jazz keek met een ondeugende twinkeling in haar ogen aan, ‘Je hebt Rick je telefoonnummer gegeven he?’
‘Hij is leuk,’ bevestigde Fay, ‘En ik hoop dat hij me belt, maar ik ga er niet van uit. Onze levens zouden elkaar compleet overhoop halen.’
Jazz werd pas aan het einde van de middag wakker, Fay had een briefje achtergelaten dat ze een onverwacht interview had gekregen met een beroemde actrice. Ze kleedde zich om en besloot te doen wat Fay haar had verteld.
Ze wist niet precies hoe over Stavros dacht, ze had lichamelijk sterk op hem gereageerd en hij had, tot de misplaatste grap, ook laten zien dat hij kon luisteren. Eigenlijk snapte ze ook niet wat ze van een eventuele vervolg afspraak moest verwachten.
Ze liep naar de receptie, ‘Bonjour,’ begon ze, ‘Ik wil graag een bericht achterlaten voor Stavros Rigas.’
De receptioniste keek haar met een glimlach aan, ‘Het spijt me mevrouw, maar meneer Rigas heeft zich pas geleden uitgecheckt.’
‘O, sorry. Dat wist ik niet,’ ze liep bevreemd richting een bank en ging zitten.
‘Stomme idioot,’ mompelde ze tegen zichzelf, ‘Wat dacht je nou?’
Een man die naast haar zat begon te grinniken, ‘Dutch?’ vroeg hij, hij was een knappe man met donkerbruin haar en groene ogen.
‘Ja,’ ze glimlachte en vroeg in het Engels, ‘En jij?’
‘Amerikaans,’ antwoordde hij, ‘Vroeg jij nou net naar Stavros?’
‘Ja, weet jij waar hij is?’
‘Dat weet ik. Sorry, ik zal me even voorstellen; Christopher Wright, zijn beste vriend. Stavros en zijn familie zijn onverwacht naar huis gegaan. Zijn oudste oom is onverwacht overleden. Moet ik hem iets doorgeven voor je?
Jazz was niet stom en had door dat Christopher heel goed wist wie ze was, ‘Nee. Zeg hem maar niets, het was gewoon een one night stand…’
Gewoon een one night stand, niets meer, herhaalde ze enkele keren in haar gedachten.
Haar ogen gingen langzaam open en ze keek om zich heen. Even was ze vergeten waar ze was tot ze besefte dat ze in de duurste suite van het hotel lag, met de één van de knapste en begeerlijkste vrijgezellen ter wereld naast haar.
De zon kwam al op, de eerste zonnestralen kropen al over de heuvels richting de kamer. ‘Wauw,’ liet ze zich ontvallen, ze had in alle opwinding nooit de tijd gehad om te zien wat een prachtig uitzicht deze suite had.
‘Het is mooi he, vind je ook niet?’ klonk er in het Engels naast haar en ze keek opzij.
Stavros lag op zijn zij naar haar te kijken en weer bedacht Jazz hoe knap deze man wel niet was. Zijn lichaam had een mooie lichte getinte huid, zijn schouders waren breed en hij had zwarte krulletjes op zijn borst groeien. Het was op en top een man, vond ze.
‘Het is prachtig,’ antwoordde ze, ‘Het uitzicht alleen al, je ziet de zee, het paleis, het is echt betoverend.’
‘In de Charles Rainier suite kijk je echt op het paleis neer,’ merkte Stavros op, ‘Maar ik verblijf toch liever hier.’
‘Ben je hier vaak?’ vroeg ze.
Hij glimlachte, ‘Alleen tijdens het jaarlijkse gala. Ik bezit een prachtig klein huisje op het plattenland en als ik in Monte Carlo verblijf, dan ben ik op mijn jacht te vinden. Maar over het algemeen ben ik in mijn villa op één van de Griekse eilanden, dan kan ik snel heen en weer vliegen richting mijn kantoor in Athene.’
‘Probeer dat eens zonder eigendunk te zeggen,’ plaagde Jazz hem en viel terug naar achter, ‘Wacht eens… hangt hier nou een televisie aan het plafond?’
Hij begon te lachen, ‘Ja en als je de huiskamer in loopt dan zal je zien dat het volledige plafond een spiegel is.’
Ze grinnikte, ‘Herinner me om daar nooit seks te hebben… ik zou alleen nog maar naar het plafond kunnen kijken.’
‘Jammer,’ zijn ogen glinsterden en hij boog zich over haar heen, ‘Je hebt me erg vermaakt vannacht Jasmine, heb ik datzelfde ook voor jou gedaan?
Damn, wat heeft hij een mooie ogen! Ze slikte en voelde een siddering door haar lichaam gaan aan de herinneringen. Tweemaal hadden ze gevreeën, de tweede keer nog gepassioneerde dat de eerste keer, ze kon niet anders concluderen dan dat Stavros Rigas een volmaakte minnaar was. ‘Ik heb er geen spijt van,’ mompelde ze met een klein stemmetje.
Hij raakte voorzichtig haar gezicht aan, ‘Ik ook niet,’ hij bleef haar aankijken en ze vroeg zich af wat zijn gedachtes waren. ‘Was ik beter dan je voormalige verloofde?’ vroeg hij zacht.
‘Ja!’ riep ze bijna juichend uit en ze voelde hoe haar gezicht rood kleurde, ‘Dat kwam er verkeerd uit…’ ze keek hem met een zwak glimlachje aan, ‘Luuk was mijn eerste echte liefde,’ vertelde ze, ‘Ondanks dat iedereen me waarschuwde voor zijn reputatie, dacht ik dat ik hem kon veranderen. Toen hij mij ten huwelijk vroeg wist ik haast zeker dat ik dat gedaan.’
‘Hoe ben je er achter gekomen dat hij je bedroog?’ ze zag een spiertje verrekken bij zijn kaak.
‘Er waren tekens… hij moest vaak overwerken of had een feest in een andere stad… en op een dag was hij een avond bij mij geweest, hij had met mijn laptop gewerkt en was zich vergeten uit te loggen. Hij had verschillende e-mails met vrouwen bewaard, vanwege de foto’s….’ ze voelde de tranen achter haar ogen prikken, ‘Kennelijk was ik zo’n saaie vriendin dat hij meerdere pleziertjes nodig had….’
‘Geef je zelf niet de schuld,’ hij trok haar in zijn armen en kuste haar tranen weg, ‘Een man zoals hij verdiend niet zo’n schatje als jij, dat meen ik,’ op dat moment voegde hij er drie woorden aan toe waarvan Jazz verstijfde, ‘Trouw met mij’
Er viel een stilte in de kamer en even vroeg ze zich af of ze het zich had verbeeld. Ze trok zich uit zijn armen en zag hoe zijn gezicht haar verbijsterd aanstaarde. ‘Dit is niet grappig!’ siste ze, ‘Helemaal niet grappig!’
‘Jazz. Ik…’ begon hij, maar ze gaf hem een klinkende klap in zijn gezicht.
‘Hoe durf je! Heb je enig idee hoeveel pijn ik er nog van heb? Hij heeft verdomme mijn hart gebroken en dan zeg jij dit! Wat ben jij een arrogante zak zeg!’ riep ze kwaad en stapte van het bed af. Ze raapte haar kledingstukken bijeen en kleedde zich snel aan. Stavros hield nog steeds zijn mond en keek haar zwijgend aan.
Zonder nog verder iets te zeggen verliet ze de suite en liep trillend van woedde richting de lift.
Fay keek verbaasd op toen ze binnenkwam, ze zat achter haar laptop te schrijven. ‘Je bent terug!’ riep ze uit, ‘Ik vroeg me af wanneer ik je weer zou zien.’
‘Shit! O, Fay! Sorry! Ik had je moeten zeggen waar ik heen ging.’
‘Maakt niet uit,’ ze glimlachte, ‘Ik had zo’n vermoeden dat je wel veilig was in de armen van de Griekse miljonair.’
‘Ben je niet boos?’ vroeg Jazz terwijl ze op de rand van haar bed ging zitten, ‘Ik bedoel, jij viel op hem.’
‘Ja, zoals ik op alle knappe mannen in magazines val. Het is niet alsof ik echt een kans bij ze wil maken, maar oh lala ik denk ook niet dat ik dat die kans bij hem had gehad.’
Ze zuchtte en liet zich achterover vallen, ‘Ik weet ook niet wat me overkwam. Ik ben gistermiddag op hem ingelopen, per ongeluk. Hij ving me op en dat was het. Ik heb je het niet verteld, omdat je al zo’n hekel aan hem had met zijn regeltjes.’ Fay grinnikte en gebaarde dat ze verder moest vertellen. ‘Hij is zo arrogant Fay, tijdens het gala verwachtte hij volgens mij dat ik in katzwijm voor hem zou vallen. Dus toen hij me mee uitvroeg, heb ik nee gezegd. Ik was er nog niet aan toe, dacht ik, maar hij is vasthoudend.’
‘En hij is woest aantrekkelijk,’ merkte Fay op.
‘Dat ook,’ bevestigde haar vriendin. Ze vertelde wat er verder was gebeurd tot het moment dat ze was weggelopen, ‘Het is toch een misselijke grap!’ riep ze kwaad uit, maar Fay keek haar verrast aan.
‘Geloof jij werkelijk dat het een grap is? Want zo klinkt het niet namelijk.’
‘Natuurlijk wel!’
‘Kijk hier eens naar,’ begon Fay en ze draaide zich naar haar laptop. Ze opende een mapje en klikte op een mapje. Tot verbazing zag Jazz een foto van haar en Stavros, intiem tegen elkaar dansend alsof ze geliefden waren in plaats van vreemden.
‘Hoe kom je daar aan?’
‘Gekregen van de fotograaf. Wist je dat Rick en Stavros neven waren?’
‘Ja,’ antwoordde Jazz afwezig, nog steeds met haar blik op de foto.
‘Ik heb alle foto’s gekregen waar jullie samen opstaan. Ik ga ze verwijderen en Rick weet dat Stavros niet wil dat ze gebruikt worden, maar ik wou je ze toch laten zien. Jazz hou er rekening mee dat bladen het verhaal wel gaan publiceren, ook zonder zijn toestemming.’
‘Het was een grapje,’ mompelde Jazz zacht, ze hoorde niet eens wat Fay zei.
‘Als ik jou was,’ begon Fay, ‘dan zou ik nu even een paar uurtjes slapen, dan denk je weer helder. En dan kleed je je om en laat je beneden een bericht achter of Stavros je vanavond in de bar wil ontmoeten.’
‘En jij dan?’
‘Ik vermaak me wel, ik heb aardig wat leuke nieuwtjes te verwerken in mijn artikel.’
‘Ik hou van je!’
‘Dat weet ik,’ merkte Fay met een grijns op, ‘Want ik ben ook een geweldig mens.’
Jazz keek met een ondeugende twinkeling in haar ogen aan, ‘Je hebt Rick je telefoonnummer gegeven he?’
‘Hij is leuk,’ bevestigde Fay, ‘En ik hoop dat hij me belt, maar ik ga er niet van uit. Onze levens zouden elkaar compleet overhoop halen.’
Jazz werd pas aan het einde van de middag wakker, Fay had een briefje achtergelaten dat ze een onverwacht interview had gekregen met een beroemde actrice. Ze kleedde zich om en besloot te doen wat Fay haar had verteld.
Ze wist niet precies hoe over Stavros dacht, ze had lichamelijk sterk op hem gereageerd en hij had, tot de misplaatste grap, ook laten zien dat hij kon luisteren. Eigenlijk snapte ze ook niet wat ze van een eventuele vervolg afspraak moest verwachten.
Ze liep naar de receptie, ‘Bonjour,’ begon ze, ‘Ik wil graag een bericht achterlaten voor Stavros Rigas.’
De receptioniste keek haar met een glimlach aan, ‘Het spijt me mevrouw, maar meneer Rigas heeft zich pas geleden uitgecheckt.’
‘O, sorry. Dat wist ik niet,’ ze liep bevreemd richting een bank en ging zitten.
‘Stomme idioot,’ mompelde ze tegen zichzelf, ‘Wat dacht je nou?’
Een man die naast haar zat begon te grinniken, ‘Dutch?’ vroeg hij, hij was een knappe man met donkerbruin haar en groene ogen.
‘Ja,’ ze glimlachte en vroeg in het Engels, ‘En jij?’
‘Amerikaans,’ antwoordde hij, ‘Vroeg jij nou net naar Stavros?’
‘Ja, weet jij waar hij is?’
‘Dat weet ik. Sorry, ik zal me even voorstellen; Christopher Wright, zijn beste vriend. Stavros en zijn familie zijn onverwacht naar huis gegaan. Zijn oudste oom is onverwacht overleden. Moet ik hem iets doorgeven voor je?
Jazz was niet stom en had door dat Christopher heel goed wist wie ze was, ‘Nee. Zeg hem maar niets, het was gewoon een one night stand…’
Gewoon een one night stand, niets meer, herhaalde ze enkele keren in haar gedachten.